Welkom op de website van Harmonie en Klaroenkorps Amicitia uit Banholt. Lees, kijk en luister ook naar onze muziek en geniet van alles waar wij als vereniging voor staan!
Beste Bertien, Marly en John, Ivy en Ricardo, Laurie en Jochem, familie, vrienden en bekenden van Jef,
Vandaag nemen wij in de kerk, die Jefs opa ‘Hannes Roijen’ als aannemer bouwde, afscheid van der Jef van der Math. De naam Jef Roijen komt zeer vele malen voor in Tebannet, maar met de toevoeging ‘der Jef van der Math’ wist iedereen dat ’t om de muzikant van de harmonie ging. De naam Roijen, een begrip in Tebannet en Terhoorsj. Van de 11 oprichters in 1893 droegen er 5 de naam Roijen, waaronder de vader van Jef, der Mathieu. De liefde voor de muziek en de harmonie kreeg hij dus met de paplepel ingegoten. Vlak na de oorlog begon Jef met instrumentale lessen bij meester Bendermacher, eerst op es-klarinet, maar al snel werd overgestapt op alt-saxofoon. Zijn alt-saxofoon staat hier niet voor niets bij de baar en er wordt nog steeds op gespeeld.
In 1945 stroomde hij de harmonie in. Hij maakte in zijn 57 muzikale jaren mee, dat Amicitia groeide van eenvoudige dorpsharmonie tot een orkest dat ook op concourspodia hoge ogen wist te gooien. Zeven dirigenten lieten in die tijd Amicitia opklimmen naar de superieure afdeling en drie Limburgse titels én een Nederlands Kampioenschap mocht Jef als muzikant meemaken. Jef vond het echter minstens zo belangrijk dat de harmonie van én voor het dorp was. Musiceren op weidefeesten, bij serenades, kermissen en in ’t bijzonder de broonk waren voor hem hoogtepunten, waarbij naast de muziek, het plezier, een pot bier en Amicitia, hetgeen vriendschap betekent, van groot belang waren. Dat plezier en muziek maken samen gaan, vond hij ook terug in zijn lidmaatschap bij de Boemelkapel, ruim 40 jaar lang.
In 1995, toen de harmonie haar eeuwfeest vierde, werd hij gehuldigd voor 50 jaren lidmaatschap bij Amicitia, samen met buurman Jacques. Jef en Jacques, niet alleen als buren of als wandelaars, maar ook binnen de harmonie 57 jaar lang een onafscheidelijk duo. Naast muzikant was Jef betrokken bij de bouw van onze harmoniezaal in 1957 en bij tal van renovaties en klussen in de zaal kon de vereniging op zijn vakkundigheid belangeloos een beroep doen. Zelfs op bijna 90-jarige leeftijd hielp hij recentelijk nog actief als schilder en timmerman bij de uitbreiding en renovatie van ons verenigingsgebouw. Daarnaast was hij jarenlang muziekarchivaris en voorzag hij de leden van de juiste muziekstukken. Jef kon ook met de jeugdige muzikanten goed opschieten. Hij vond aandacht voor de muzikale ontwikkeling van de jeugd belangrijk en kon ook in de derde helft met hen eens een lolletje maken.
De liefde voor de muziek en de vereniging gaf hij door aan zijn dochter Marly, die vele jaren de klarinet bespeelde en nu als lid van het steuncomité de vereniging ondersteunt. En wat was hij de laatste jaren ook trots op het bestuurslidmaatschap van schoonzoon John. In 2002 hing Jef de saxofoon aan de spreekwoordelijke wilgen en in de jaarvergadering van 2003 werd hij benoemd tot erelid. Met gepaste trots droeg hij 20 jaar die titel en was present bij nagenoeg elke activiteit van onze vereniging. Trouw liep hij nog jaarlijks mee in de processie, hij bezocht samen met Bertien concerten en informeerde met regelmaat naar het wel en wee van Amicitia. Zelfs vorige week in het ziekenhuis vroeg hij naar de datum voor het jubileumconcert van onze harmonie op 9 december as. Elf maanden geleden hebben we hem nog muzikaal gefêteerd met zijn 90e verjaardag in de eigen harmoniezaal, vele jaren zijn tweede huis. Vandaag neemt Amicitia afscheid met muziek van een ensemble, omdat Jef er zelf voor koos om de voltallige harmonie zijn zeswekendienst te laten opluisteren. Dat zullen we op zondag 10 december doen.
Jef, in al je bescheidenheid, was je een groot Amicitia-man, een trouwe en goede muzikant, een handige klusjesman en waardig erelid. Wij gaan je aanwezigheid en support missen. Jef, bedankt voor jouw inzet en in het bijzonder jouw Amicitia.
