Daarnaast was Harrie mede-auteur van het boek ‘Amicitia 100 jaar onderweg’ en jarenlang verbonden aan de organisatie van het solistenconcours.
Met gepaste trots droeg Harrie de laatste jaren de titel erelid en was present bij nagenoeg elke activiteit van onze vereniging. Hij wist de liefde voor de muziek en Amicitia door te geven aan zijn zoon Frank en kleinkinderen Fleur en Sven en ook schoondochter Sonja is een trouw Amicitia-lid.
Een echte Amicitia-man, jarenlang een boegbeeld van onze vereniging is van ons heen gegaan. Wij zijn dankbaar voor het vele goede dat hij voor Amicitia heeft gedaan en wensen zijn echtgenote, (schoon)zoon, (schoon) dochter, kleinkinderen en overige familieleden en vrienden veel sterkte in deze moeilijke tijd. Harrie, bedankt voor jouw inzet en trouw en in het bijzonder jouw Amicitia (vriendschap).
Afgelopen zaterdag 2 maart 2024 heeft onze Harmonie de H.Mis bij het afscheid van Harrie opgeluisterd. Na de H.Mis heeft Harmonie en Klaroenkorps Harrie begeleid naar het kerkhof alwaar ‘The last post’ werd gespeeld door Glenn Lardinois.
Onderstaand het In Memoriam geschreven door Marc Houben dat werd uitsproken tijdens de H.Mis.
Beste Mien, Anja en Antonio, Frank en Sonja, kleinkinderen, achterkleinkind, familie, vrienden en bekenden van Harrie Bendermacher.
Vandaag nemen wij in onze eigen Gerlachuskerk, afscheid van Harrie Bendermacher ook wel bekend als ‘Hayke van der meister.’ De naam Bendermacher is intens verbonden met onze harmonie. Wie Bendermacher zegt, zegt Amicitia en wie Amicitia zegt, zegt ook Bendermacher. Als zoon van oud-dirigent Jos Bendermacher trad Harrie in 1951 toe tot onze harmonie. De liefde voor de muziek en de harmonie kreeg hij dus met de paplepel ingegoten. De bariton en later de euphonium waren zijn hele muzikale leven zijn vertrouwde instrumenten.
Samen met zijn broers Jacques, René en Fons vormde hij binnen de harmonie jarenlang het kwartet Bendermachers en evenals zijn broers wist ook Harry die liefde voor de muziek en Amicitia door te geven aan volgende generaties. Zoon Frank is inmiddels meer dan 40 jaar lid van de vereniging, schoondochter Sonja meer dan 35 jaar en zijn kleinkinderen Fleur en Sven spelen ook al jaren een belangrijke partij mee in de harmonie.
In 1951 stroomde Harrie de harmonie in en hij wist tot in 2017 wekelijks trouw de repetities te bezoeken en zijn muzikale beste beentje voor te zetten. Hij maakte in zijn 66 muzikale jaren mee, dat Amicitia groeide van eenvoudige dorpsharmonie tot een orkest dat ook op concourspodia hoge ogen wist te gooien. In die 66 jaren speelde Harry onder 10 dirigenten en in die tijd wist de harmonie op te klimmen naar de afdeling superieur, de huidige 1e divisie. Vele promoties en drie Limburgse titels én een Nederlands Kampioenschap mocht Harrie als harmoniemuzikant meemaken.
Naast het muzikale lidmaatschap zette Harrie zich ook 14 jaar in als bestuurder van onze vereniging. In 1986 volgde hij immers de veel te vroeg overleden voorzitter Jo Cruts als voorzitter op en Harrie zou deze functie tot in het millenniumjaar 2000 bekleden. De grootste concourssuccessen van de harmonie vonden plaats in de tijd dat Harrie de voorzittershamer hanteerde en ook ons klaroenkorps bouwde in die tijd aan naam en faam middels klinkende resultaten. Tijdens Harrie’s bestuursperiode vond het eeuwfeest van de vereniging plaats. Van het voor deze gelegenheid uitgebrachte boek ‘Amicitia 100 jaar onderweg’, was Harrie één van de auteurs. Eind jaren ‘80 was Harrie één van de grondleggers van de huidige Hei-Op-Feesten en zelfs de naamgever van dit feest door zijn uitspraak: “Veer gunt de Hei Op um te feesten.”
Harrie liep met de successen van de vereniging niet te koop. Hij genoot er intens van, maar bleef bescheiden naar buiten toe. Hij vond het bovendien minstens zo belangrijk dat de harmonie van én voor het dorp was. Dus was het belangrijk dat er aandacht geschonken bleef worden aan de muzikale bijdragen bij kerkelijke en wereldlijke feesten, waarbij de broonk uiteraard jaarlijks een hoogtepunt vormde. Plezier beleven aan je hobby vond hij net zo belangrijk als het leveren van een muzikale topprestatie. De derde helft van de repetitie of de nazit na een concert of straatoptreden, met het bekende glas bier of ’n elske in de hand, was dus van grote waarde voor hem.
Dat plezier en muziek maken samen gaan, vond hij ook terug in zijn bijna 70- jarig lidmaatschap bij de Boemelkapel, waarvan hij mede-oprichter was. Het woord ‘boemelen’ was Harrie in de goede zin des woords op het lijf geschreven. Naast het bespelen van het instrument schroomde Harrie bij de kapel niet om ook zijn zangkunst te laten horen bij talloze optredens en concertreizen in binnen- en buitenland en hij zorgde er door het opsteken van het bordje met het woord ‘ober’ erop voor, dat de obers de kapel niet vergaten. Harrie was talloze malen mede-organisator van kapelreisjes en feestjes.
‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst,’ is een gezegde dat ook Harrie praktiseerde als mede-organisator en voorzitter bij talloze solistenconcoursen. Daarbij nam hij naast de presentatie van de optredens ook het werven van sponsors vaak voor zijn rekening. Ook was hij present als er iets te doen viel aan onze harmoniezaal, ook daar werden vele uren aan gespendeerd.
Men zegt wel eens dat achter elke sterke man een nog sterkere vrouw staat. Het mag duidelijk zijn dat ook Mien besmet was met het Amicitia-virus. Het is niet op te noemen hoe vaak ook Mien met hand- en spandiensten in de zaal en bij de Hei-Op-feesten belangeloos klaar stond voor onze vereniging. Onze dank daarvoor is heel groot.
Nadat Harrie zijn euphonium aan de spreekwoordelijke wilgen had gehangen werd hij benoemd tot erelid. Met gepaste trots droeg hij die titel en was present bij nagenoeg elke activiteit van onze vereniging, zolang de gezondheid het toeliet. Tevens ontving hij voor al zijn verdiensten voor met name Amicitia een Koninklijke onderscheiding. Vandaag nemen we afscheid van Harrie en we doen dat naast woorden vooral ook met muziek die hij in het verleden zelf meermaals heeft gespeeld. Wij wensen zijn familie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Harrie, je was een groot Amicitia-man, een trouwe muzikant en gewaardeerd bestuurder. Wij gaan je aanwezigheid en support missen. Harrie, bedankt voor jouw inzet en in het bijzonder jouw Amicitia.
Na afloop van de optocht om 20.30u werd er nog geruime tijd onder het genot van een drankje nagesproken om daarna met huifkar (waarvoor dank aan Maico en chauffeur Martin Mingels) om 00.30u weer veilig in de harmoniezaal terug te keren.
Op de heenreis werd er in de Sibbergrubbe nog gestopt bij erelid Martin Roijen die natuurlijk voor bier had gezorgd, waarvoor dank!
Wij zijn nog steeds aan het nagenieten van een prachtig Jubileumconcert in Kerstsfeer. We hebben veel complimenten en lovende woorden mogen ontvangen. Dat is erg leuk! Op onze facebookpagina gaan we de komende tijd een aantal hoogtepunten van het muziekspectakel met jullie te delen.
De concertavond was weken vooraf al uitverkocht en wat willen onze muzikanten, directie en de hele vereniging nog meer wensen. Om in stemming te komen werden alle bezoekers ontvangen met een glas Gluhwein of warme chocolademelk. Stipt om 19.30u werd het concert gestart en meteen werd de sfeer door orkest en vertelster gezet. Het talijke publiek werd meegenomen in een variatie van harmonische muziek met diverse solisten, zang afgewisseld met de verhaallijn van de notenkraker. Omstreeks 20.45u was het tijd voor een pauze en alle aanwezigen werden getrakteerd op kerstbrood van bakkerij Deckers. Ook kon men natuurlijk genieten van een drankje. Na de pauze werd het verhaal weer opgepikt en werd het publiek wederom verrast door de muziek van harmonie en jeugdorkest Mherimba, solisten, zang en dans temidden van de verhaallijn van de Notenkraker.
Sabrina Roijen zong tijdens het concert het prachtige muziekwerk 𝘞𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘈𝘳𝘦 𝘠𝘰𝘶 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘮𝘢𝘴 – de soundtrack van de film 𝘏𝘰𝘸 𝘵𝘩𝘦 𝘎𝘳𝘪𝘯𝘤𝘩 𝘴𝘵𝘰𝘭𝘦 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘮𝘢𝘴. De krachtige boodschap van dit lied is er een van hoop en liefde. Hoe zeer de wereld ook verandert en hoe verloren we ons ook voelen, de magie van de feestdagen is altijd in ons hart te vinden. Ronald Bendermacher en Thijs Houben als nieuw Banholts zangduo zongen ‘It’s Beginning To Look A Lot Like Christmas’.
Amicitia musiceert al 130 jaar op eigen kracht en we zijn dus ook nu weer trots op de (zang)talenten van onze eigen leden.
Om 22.00u was het concert ten einde en werd iedereen door de voorzitter bedankt. Het talrijk aanwezig publiek bedankte orkesten, directie, de solisten en zeker ook de leden van de muziekcommissie, die kosten nog moeite hadden gespaard om deze prachtige avond te organiseren, met een daverend applaus.
Onderstaand de life opname van het prachtige muziekwerk 𝘞𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘈𝘳𝘦 𝘠𝘰𝘶 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘮𝘢𝘴 – de soundtrack van de film 𝘏𝘰𝘸 𝘵𝘩𝘦 𝘎𝘳𝘪𝘯𝘤𝘩 𝘴𝘵𝘰𝘭𝘦 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘮𝘢𝘴. De krachtige boodschap van dit lied is er een van hoop en liefde. Hoe zeer de wereld ook verandert en hoe verloren we ons ook voelen, de magie van de feestdagen is altijd in ons hart te vinden Het nummer wordt gezongen door ons eigen lid Sabrina Roijen. Amicitia musiceert al 130 jaar op eigen kracht en we zijn dus ook nu weer trots op de (zang)talenten van onze eigen leden.
Aan de leden van onze muziekcommissie die de avond niet alleen hebben ingevuld door het samenstellen van het muzikale programma en de teksten, maar die ook de aankleding van de zaal en de PR voor dit concert voor hun rekening hebben genomen.
De muzikanten van Amicitia en Mherimba voor hun inzet tijdens de repetities en vanavond. Een bijzonder dankwoord gaat uit naar de muzikale leider van onze harmonie, dirigent Frans Bemelmans die in de voorbereiding zich bezig hield met de artistieke onderdelen van dit concert en vanavond niet alleen de baton hanteerde, maar ook samen met Fleur de voeten liet spreken.
Jeugdorkest Mherimba stond ook vanavond weer onder leiding van dirigent Marc Houben en hij leidde bovendien de harmonie in de bloemenwals.
Dit concert kreeg een extra dimensie door de verhaallijn van de Notenkraker, die prachtig werd vertolkt door Sanne Bastings-Creuëls, die spontaan ‘ja’ zei een half jaar geleden toen we haar vroegen voor de rol van vertelster.
Aan de solisten van de avond: Fleur en Frans als danspaar, Lotte Bours op klarinet, Jean-Louis Bours en Sven Bendermacher op trombone, Ronald Bendermacher en Thijs Houben als nieuw Banholts zangduo en Sabrina Roijen in het prachtige Where are you Christmas. Tevens het spontaan ontstane jeugdensemble bestaande uit Guy, Glenn, Thijs, Stijn, Sven en Ruud. Jullie allen hebben het motto ‘op eigen kracht presteren’ opnieuw onderstreept met jullie bijdrage.
Aan de mensen van het geluid, licht en de regie, met name Berrie Ritzen en Bartel Boosten. Dank aan de leden van het steuncomité voor hun buffetwerkzaamheden, bakkerij Deckers voor het kerstbrood, de kerstman voor zijn vroege komst vanaf de noordpool, alsmede Sjef en Ria Roijen, onze zaalbeheerders, de vrijwilligers die hebben geholpen en zeker ook de dames die op maandag onze zaal wederom piekfijn in orde hebben gebracht.
Na afloopt werd er nog lang nagesproken en ook een glaasje gedronken. Omstreeks 23.00u begonnen de Tebanneter Spatzen met hun optreden hetgeen de al feestelijke stemming nog veel beter maakte. Er werd tot in de vroege uurtjes doorgefeest.
De dag na het concert waren alle leden weer present bij het opluisteren van de zeswekendienst van erelid Jef Roijen (chapeaux voor iedereen!)
Het nummer wordt gezongen door ons eigen lid Sabrina Roijen. Amicitia musiceert al 130 jaar op eigen kracht en we zijn dus ook nu weer trots op de (zang)talenten van onze eigen leden.
